به گزارش زیپو كالا الدار سائتره، مدیرعامل گروه انرژی اكوئینور می گوید برای وقتی آماده می شود كه شركت های نفت و گاز برای جریمه های سخت تر بابت استخراج هیدروكربن روبرو خواهند شد.
به گزارش زیپو كالا به نقل از ایسنا، شركت دولتی اكوئینور كه تا سال قبل با نام استات اویل شناخته می شد، عامل اصلی شكل گیری صندوق نفتی یك ۱.۱ تریلیون دلاری نروژ بود كه بعنوان بزرگترین صندوق سرمایه گذاری دولتی جهان شناخته می شود.
حتی علیرغم این كه وابستگی جهان به سوخت های فسیلی ادامه دارد، اختصاص سرمایه از جانب سرمایه گذاران، سیاست گذاران و احساسات عمومی به نفع سوخت های پاك تر تغییر می كند.
بنابراین چطور یك غول انرژی سنتی آماده حركت به سمت یك آینده كم كربن می شود و این حركت چه تأثیری روی دارایی هایش خواهد داشت؟
مدیرعامل اكوئینور به روزنامه فایننشیال تایمز اظهار داشت: مقررات بر اساس هزینه های مربوط به آلایندگی خواهد بود و این مسئله علاوه بر هزینه های عملیاتی و هزینه های توسعه خواهد بود.
وی در ادامه اضافه كرد: اختلاف عظیمی میان منابع پركربن و كم كربن وجود دارد و این تمایز اهمیت بیشتر و بیشتری پیدا خواهد نمود.
با تهدید رو به رشد مالیات كربن و قیمت گذاری روی تولید و همینطور مصرف و تشدید فعالیت های حامیان محیط زیست ضد شركت های نفت و گاز، تولیدكنندگان تلاش می كنند بشكه های پاك تر را تولید كنند.
اكوئینور مانند شمار رو به رشدی از همتایانش، تلاش می كند از ذخایر پركربن كه حجم عظیمی از دی اكسید كربن و سایر آلاینده های مخرب را در زمان استخراج و فرآوری منتشر می كنند، فاصله بگیرد. پروژه های آلوده تر مانند توسعه ماسه های نفتی كانادا در سال های اخیر از چشم افتاده است و این اتفاق تنها به این علت نبوده كه برخی از شركت های نفت و گاز متعهد شده اند بشكه های پاك تر را دنبال كنند بلكه هزینه استخراج آنها از سایر منابع گران تر بوده است.
بخت با اكوئینور یار بوده و میادین نفتی در نروژ یكی از منابع دارای حداقل آلایندگی كربن در جهان هستند. استخراج با استفاده از نیروی آبی (هیدورپاور) انجام می گیرد و آلایندگی به مدت بیشتر از یك دهه است كه در این فلات قاره ساماندهی شده است.
ایمی باوی در شركت مشاوره انرژی “وود مك كنزی” می گوید اگر تلاش می كنید پروژه های جدیدی راه اندازی كنید و اگر می خواهید بدانید آیا این پروژه ها در آینده اقتصادی خواهند بود لازم است این معیار را درك كنید.
انتشار كربن هر بشكه نفت یا معادل آن بر اساس منبع، بسیار متفاوت می باشد. طبق مطالعات صنعتی، بین ۱۵ تا ۴۰ درصد از كل گازهای گلخانه ای جهان توسط بنزین، دیزل و سایر سوخت های حمل و نقل قبل از این كه در پالایشگاه تولید شوند و در فرایند استخراج و حمل تولید می شوند.
بر مبنای معیار “چاه ها به چرخ ها” درباره میزان انتشار كربن، ونزوئلا و كانادا در بین كشورهایی هستند كه نفت را با میزان بالایی آلایندگی كربن تولید می كنند چونكه ذخایر آنها بر اساس نفت های سنگین مانند ماسه نفتی بوده و استخراج آن انرژی زیادی می برد.
تحقیقات از جانب دانشگاه استنفورد كه سال قبل انتشار یافت، نشان داد كه حدود ۹۰۰۰ میدان نفتی در ۹۰ كشور كه ۹۸ درصد از تولید نفت و میعانات را در سال ۲۰۱۵ تشكیل دادند – گازهای گلخانه ای معادل ۱.۷ گیگا تن دی اكسید كربن تولید كردند.
درك تأثیر آتی هزینه و مالیات انتشار كربن به بخش مهمی از گفت وگوی اصلی صنعت انرژی در ارزیابی دوام پذیری پروژه های آتی و ارزش دارایی ها تبدیل گشته است. در این بین بررسی انتشار كربن میادین نفت و گاز خاص، برای غول های انرژی اهمیت افزون تری پیدا می كند چونكه از جانب مدافعان محیط زیست و بعضی از سهامداران برای میزان انتشار كربن پروژه های فعلی و آتی تحت فشار هستند.
عربستان سعودی كه بزرگترین صادركننده نفت جهان است، از این حقیقت بهره مند شده كه گاز كمتری می سوزاند و دسترسی راحتی به منافع مختلف نفتی دارد كه محتوای آب كمتری دارند و ازاین رو انرژی كمتری برای پالایش آنها نیازمند است. این كشور در ماه های اخیر به تبلیغ همه جانبه این مورد اقدام نموده است.
اما تولیدكنندگانی كه تلاش می كنند نیات خود برای در پیش گرفتن بهترین شیوه و تمركز بر پروژه های انرژی پاك تر را نشان دهند همچنان نمی توانند كسانی را كه اصرار دارند باید مسئولیت تمامی گازهای گلخانه ای همچون گازهایی كه با مصرف سوخت توسط مصرف كنندگان تولید می شوند را برعهده بگیرند، قانع كنند.
بر اساس گزارش روزنامه فایننشیال تایمز، شركت های دیگر مانند شل و توتال اذعان كرده اند باید به شكلی برای انتشار این آلایندگی ها مسئول شناخته شوند.
