استاندارد ملی برای ˮتعیین مشخصات و روش های اندازه گیری نانوچندسازه های مورد استفاده در بسته بندی مواد غذاییˮ و ˮارزشیابی زیست شناختی افزاره های پزشکیˮ تدوین و آماده انتشار شدند.
به گزارش ایسنا، در صدمین اجلاسیه کمیته ملی استانداردهای فناوری نانو که به صورت مجازی برگزار شد، استاندارد “فناوری نانو – ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﭘﻠﯿﻤﺮی ﻧﺎﻧﻮﭼﻨﺪﺳﺎزه ای ﺑﺮای ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﺑﺎ ﺧﻮاص ﻣﺎﻧﻊﺷﻮﻧﺪﮔﯽ ﻋﺒﻮرﭘﺬﯾﺮی – ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﺸﺨﺼﺎت و روشﻫﺎی اﻧﺪازهﮔﯿﺮی” تصویب و آماده انتشار شد.
ﭘﻼﺳﺘﯿﮏﻫﺎی ﻣﻌﻤﻮل ﮐﻪ در ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮد، ﺷﺎﻣﻞ ﭘﻠﯽاﺗﯿﻠﻦ، ﭘﻠﯽﭘﺮوﭘﯿﻠﻦ، ﭘﻠﯽآﻣﯿﺪ و ﭘﻠﯽاﺳﺘﺮ اﺳﺖ و ﺣﻀﻮر ﻧﺎﻧﻮاﺷﯿﺎ در ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ در ﺑﻬﺒﻮد ﻣﺸﺨﺼﻪ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻓﯿﻠﻢ ﻫﺎی ﭘﻠﯿﻤﺮی ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﺒﻮرﭘﺬﯾﺮی ﮔﺎز، ﺧﻮاص ﻋﺒﻮرﭘﺬﯾﺮی ﺑﺨﺎر آب، ﻋﺒﻮرﭘﺬﯾﺮی ﻧﻮر ﻓﺮاﺑﻨﻔﺶ، ﺧﻮاص ﮔﺮﻣﺎﯾﯽ و اﺳﺘﺤﮑﺎم ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ.
یکی از اﻫﺪاف ﮐﻠﯿﺪی اﯾﻦ ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪیﻫﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎری از ﻃﺮﯾﻖ ﺑﻬﺒﻮد ﺧﻮاص ﻋﺒﻮرﭘﺬﯾﺮی ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪیﻫﺎی ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ (ﮐﺎﻫﺶ ﻋﺒﻮرﭘﺬﯾﺮی ﮔﺎز، ﻋﺒﻮرﭘﺬﯾﺮی ﺑﺨﺎر آب و ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ در ﻣﻌﺮض ﻧﻮر ﻓﺮاﺑﻨﻔﺶ) اﺳﺖ. اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﺎﻧﻮاﺷﯿﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺎﻧﻮﺻﻔﺤﺎت رﺳﯽ، ﻧﺎﻧﻮذرات/ﻧﺎﻧﻮﻣﯿﻠﻪ اﮐﺴﯿﺪ روی، ﻧﺎﻧﻮذرات اﮐﺴﯿﺪ ﺗﯿﺘﺎﻧﯿوﻢ در زﻣﯿﻨﻪ ﭘﻠﯿﻤﺮی ﺑﺮای ﺑﻬﺒﻮد ﺧﻮاص ﻣﺎﻧﻊ ﺷﻮﻧﺪﮔﯽ اﻓﺰوده ﻣﯽﺷﻮد.
اﯾﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد، به نحوه ﺗﻌﯿﯿﻦ و اﻧﺪازهﮔﯿﺮی ﻣﺸﺨﺼﻪﻫﺎﯾﯽ از قبیل ﺧـﻮاص ﻋـﺪم ﻋﺒﻮرﭘـﺬﯾﺮی ﻓـﯿﻠﻢﻫـﺎی ﻧﺎﻧﻮﭼﻨﺪﺳﺎزه ای ﭘﻠﯿﻤﺮی ﺑﺮای ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ می پردازد. اﯾﻦ ﺧﻮاص ﺷﺎﻣﻞ ﻋﺒﻮرﭘﺬﯾﺮی ﮔﺎز، ﺑﺨـﺎر آب و ﻋﺒﻮرﭘﺬﯾﺮی ﻧﻮر ﻓﺮاﺑﻨﻔﺶ اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﯾﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد روشﻫﺎی اﻧﺪازهﮔﯿﺮی ﻣﺮﺗﺒﻂ را ﺷﺮح ﻣﯽدﻫﺪ.
برای تدوین این استاندارد ملی، از استاندارد بین المللی ایزو به شماره ۲۱۹۷۵ بعنوان منبع استفاده شد که در سال ۲۰۲۰ توسط سازمان بین المللی استاندارد (ایزو) انتشار یافته است.
علاوه بر آن استاندارد ملی «فناوری نانو – ارزشیابی زیست شناختی افزاره های پزشکی – قسمت ۲۲: راهنمای نانو مواد» تصویب و آماده انتشار شد.
این استاندارد ملاحظات در ارتباط با ارزشیابی زیست شناختی افزاره های پزشکی را که حاوی نانومواد هستند، توصیف می کند. همینطور این استاندارد می تواند برای ارزشیابی نانو اشیا ساخته شده به صورت محصولات حاصل از تخریب، سایش یا فرآیندهای عملیات مکانیکی (مانند آسیاکاری درجا و پرداخت افزاره های پزشکی) در اجزای افزاره های پزشکی که از نانومواد ساخته نشده اند، استفاده گردد.
این استاندارد به مواردی چون “مشخصه یابی نانومواد”، ” آماده سازی نمونه برای آزمون نانومواد”، “رهایش نانواشیا از افزاره های پزشکی”، “توکسیکوکینتیک نانو اشیا” و “ارزشیابی زیست شناختی نانومواد” می پردازد.
این استاندارد برای عرضه یک چارچوب کلی طراحی شده است و جنبه های مهمی را برجسته می کند که لازم است در هنگام ارزیابی ایمنی افزاره های پزشکی متشکل از، حاوی و/یا ایجادکننده نانومواد درنظر گرفته شوند. همینطور این استاندارد اشکالات پنهان و موانع متداول شناسایی شده در آزمون نانومواد در مقایسه با مواد توده یا گونه های شیمیایی مولکول کوچک را مشخص می کند. در این استاندارد دانش فنی موجود برای نانومواد بیان شده است و پروتکلهای آزمون با جزئیات شرح و عرضه شده است. بنابراین این استاندارد می تواند بعنوان مبنایی برای استانداردهای آینده همچون پروتکلهای دقیق آزمون نانومواد باشد.
به نقل از ستاد نانو، برای تدوین این استاندارد ملی، از استاندارد بین المللی ایزو به شماره ۲۲-۱۰۹۹۳ بعنوان منبع استفاده شد که در سال ۲۰۱۷ توسط سازمان بین المللی استاندارد (ایزو) انتشار یافته است.
منبع: زیپو کالا
